Tot in de zeventiende eeuw waren godsdienst en politiek nauw met elkaar verweven. Loyaliteit aan de geloofswaarheid van de heersende machten (kerk en staat) was een zaak van publiek of politiek belang. De overheid kon de loyaliteit met geweld afdwingen. Coornhert, Locke, Spinoza en anderen pleitten ervoor zaken van godsdienst en geloof duidelijk te onderscheiden van politieke vragen. Ze verdedigden een scheiding van kerk en staat en daarmee samenhangend vrijheid van godsdienst, geloof en geweten. Onder hun invloed werd de vraag naar het ware geloof een zaak van het privédomein. Ieder mocht een eigen geloofsovertuiging hebben. De tolerantie kreeg een juridische verankering. De kerk en de staat mochten hun macht niet meer gebruiken om de eigen visie op geloofs- en levensvragen op te leggen.

In onze multiculturele en pluralistische samenleving zijn vervolgingen vanwege geloof verleden tijd, maar de vraag naar tolerantie ten opzichte van andere religieuze, filosofische en ethische opvattingen over het goede leven is nog altijd actueel. Tolerantie is niet onbegrensd. Zodra de fundamentele rechten en vrijheden van mensen worden geschonden en de menselijke waardigheid wordt aangetast, is ze in het geding.

 terug

© 2022
Niets uit deze uitgave mag zonder schriftelijke toestemming van de rechthebbende op het auteurs-recht worden vermenigvuldigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of anderszins.

Zevenaar, Melior Producties